ฉัน: แล้วเธอจะเดินทางไปที่ใด?

สตรี: “และเป็นสิทธิของพระองค์เหนือประชาชาติที่จะพวกเขาจะประกอบพิธีฮัจย์”  (อาลิ อิมรอน, 97)

ฉัน: เธอเดินทางมากี่วันแล้ว?

สตรี: “เราได้สร้างชั้นฟ้าและผืนดินในหกวัน” (กอฟ, 38)

ฉัน: “เธออยากทานอะไรหรือเปล่า?

สตรี: “เรามิได้กำหนดให้พวกเขาเป็นเรือนร่างที่ไม่บริโภค” (อันบิยาอ์, 8)

ฉันจึงให้อาหารนางแล้วบอกนางว่า: ช่วยเดินให้เร็วกว่านี้ได้ไหม?

สตรี: “อัลลอฮ์มิได้ทรงกำหนดหน้าที่ผู้ใดเหนือขีดความสามารถของเขา” (บะเกาะเราะฮ์, 286)

ฉัน: เธอจะขึ้นขี่พาหนะซ้อนท้ายฉันหรือเปล่า?

สตรี: “หากชั้นฟ้าและผืนดินมีพระเจ้าสององค์ไซร้ ย่อมเสื่อมเสียเป็นแน่แท้” (อันบิยาอ์, 22)

ฉันจึงลงจากอูฐและให้นางขึ้นขี่แทน นางรำพันว่า “มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิของพระผู้ทรงสยบ(พาหนะ)นี้แก่เรา” (ซุครุฟ, 13)
เราเดินมาจนถึงกองคาราวานของนาง ฉันจึงถามว่า “เธอรู้จักใครหรือไม่?”

สตรี: “โอ้ดาวูด เราได้แต่งตั้งเจ้าเป็นตัวแทนบนหน้าแผ่นดิน” (ศอด, 26), “และมุฮัมมัดคือศาสนทูตของพระองค์มิไช่อื่นใด”(อาลิอิมรอน, 144), “โอ้ยะฮ์ยา จงรับคัมภีร์” (มัรยัม, 12), “โอ้มูซา ข้านี้คือพระเจ้า” (ก่อศ็อศ, 30)

ฉันจึงเรียกขานทั้งสี่ชื่อดังกล่าว ปรากฏว่ามีเด็กหนุ่มสี่คนรีบเดินมารับสตรีแปลกหน้าคนนั้น! ฉันจึงถามว่า: หนุ่มสี่คนนี้เป็นอะไรกับเธอหรือ?”

สตรี: “ทรัพย์สินและบุตรคือเครื่องประดับของชีวิตในโลกนี้” (อัลกะฮ์ฟิ, 46)
นางได้กล่าวแก่เด็กหนุ่มว่า “โอ้พ่อจ๋า จ้างเขาเถิด แท้จริงผู้ที่เหมาะแก่การจ้างมากที่สุดคือผู้ที่แข็งแรงและซื่อสัตย์” (ก่อศ็อศ, 26)

พวกเขาจึงได้มอบของกำนัลแก่ฉัน นางพูดขึ้นว่า: “และอัลลอฮ์จะเพิ่มพูนแก่ผู้ที่พระองค์เห็นควร” (บะเกาะเราะฮ์, 261)

ลูกชายของนางจึงเพิ่มของกำนัลให้ฉัน ฉันจึงถามลูกๆของนางว่านางเป็นใครกันแน่? พวกเขาตอบว่า แม่ของเราคือฟิฎเฎาะฮ์ ทาสีของท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ ยี่สิบปีมาแล้วที่นางตอบทุกคำถามด้วยกุรอานเท่านั้น” (หนังสือบิฮารุลอันวาร, เล่ม43 หน้า87)

เป็นไปได้ว่านางอาจมีชีวิตอยู่และสนทนาด้วยกุรอานหลังเหตุการณ์นี้อีกยี่สิบปี อย่างไรก็ดี ประเด็นที่ว่านางสนทนาด้วยกุรอานถึงสี่สิบปีคงต้องได้รับการค้นคว้าเพิ่มเติม ซึ่งคงไม่สะดวก ณ ที่นี้