มาต่อด้วยซูเราะฮฺสั้นๆ ในตอนที่ 2 กัน เราได้คัดเลือกซูเราะฮฺสำหรับผู้ที่เริ่มต้นอ่านอัลกรุอานหรือผู้ที่ต้องการจะฝึกให้คล่อง มาหัดอ่านซูเราะฮฺสั้นๆ พร้อมคำอ่าน และศึกษาความหมายของแต่ละบทไปด้วยกันนะคะ

ซูเราะฮฺในตอนที่ 2 มีดังนี้

1. อัซ-ซัลซะละฮฺ (อัลกุรอาน 99)

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

บิสมิล ลาฮิร เราะห์มานิร เราะฮีม

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

إِذَا زُلْزِلَتِ ٱلْأَرْضُ زِلْزَالَهَا

อิซา ซุลซิละติล อัรฎุ ซิลซาละฮา

เมื่อแผ่นดินถูกให้ไหวอย่างสั่นสะท้านของมัน

وَأَخْرَجَتِ ٱلْأَرْضُ أَثْقَالَهَا

วะอัคเราะญะติล อัรฎุ อัษกฺอละฮา

และเมื่อแผ่นดินได้ระบายของหนักของมันออกมา

وَقَالَ ٱلْإِنسَٰنُ مَا لَهَا

วะกฺอลัล อินสานุ มา ละฮา

และมนุษย์จะกล่าวว่า เกิดอะไรขึ้นแก่มันเล่า

يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا

เยามะอิซิน ตุฮัดดิษุ อัคบาเราะฮา

ในวันนั้นมันจะบอกข่าวคราวของมัน

بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا

บิอันนะ ร็อบบะกะ เอาฮา ละฮา

ว่าแท้จริงพระเจ้าได้มีบัญชาแก่มัน

يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ ٱلنَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا۟ أَعْمَٰلَهُمْ

เยามะอิซี ยัศดุรุน นาสุ อัชตาตัล ลิยุเรอ์า อะอฺ์มาละฮุม

ในวันนั้นมนุษย์จะกระจายออกมาเป็นหมู่ ๆ เพื่อพวกเขาจะถูกให้เห็นผลงานของพวกเขา

فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُۥ

ฟะมัย ยะอฺ์มัล มิษกฺอละ ซัรเราะติน ค็อยร็อย ยะเราะฮ์

ดังนั้นผู้ใดกระทำความดีหนักเท่าละอองธุลี เขาก็จะเห็นมัน

وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُۥ

วะมัย ยะอฺ์มัล มิษกฺอละ ซัรเราะติน ชัรร็อย ยะเราะฮ์

ส่วนผู้ใดกระทำความชั่วหนักเท่าละอองธุลีเขาก็จะเห็นมัน

2. อัล-อาดิยาต (อัลกุรอาน 100)

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

บิสมิล ลาฮิร เราะห์มานิร เราะฮีม

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

وَٱلْعَٰدِيَٰتِ ضَبْحًا

วัลอฺาดิยาติ ฎ็อบฮา

ขอสาบานด้วยม้าที่วิ่งหอบฮัก ๆ

فَٱلْمُورِيَٰتِ قَدْحًا

ฟัลมูริยาติ กฺ็อดฮา

แล้วด้วยม้าที่กลีบเท้าของมันตีกับหินจนเกิดประกายไฟ

فَٱلْمُغِيرَٰتِ صُبْحًا

ฟัลมุฆีรอติ ศุบฮา

แล้วด้วยม้าที่จู่โจมศัตรูในยามเช้า

فَأَثَرْنَ بِهِۦ نَقْعًا

ฟะอะษัรนะ บิฮี นักฺอฺา

แล้วมันได้ทำให้ฝุ่นตลบฟุ้งในยามนั้น

فَوَسَطْنَ بِهِۦ جَمْعًا

ฟะวะสัฏนะ บิฮี ญัมอฺา

แล้วมันได้บุกเข้าไปท่ามกลางหมู่ศัตรูในยามนั้น

إِنَّ ٱلْإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٌ

อินนัล อินสานะ ลิร็อบบิฮี ละกะนูด

แท้จริงมนุษย์เป็นผู้เนรคุณต่อพระเจ้าของเขา

وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ

วะอินนะฮู อฺะลา ซาลิกะ ละชะฮีด

และแท้จริงเขาได้เป็นพยานต่อการนั้นอย่างแน่นอน

وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلْخَيْرِ لَشَدِيدٌ

วะอินนะฮู ลิฮุบบิล ค็อยริ ละชะดีด

และแท้จริงเขามีความหวงแหน เพราะรักในทรัพย์สมบัติ

أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِى ٱلْقُبُورِ

อะฟะลา ยะอฺ์ละมุ อิซา บุอฺ์ษิเราะ มา ฟิล กฺุบูร

เขาไม่รู้ดอกหรือว่า เมื่อสิ่งที่อยู่ในหลุมฝังศพถูกให้ฟื้นขึ้นมา

وَحُصِّلَ مَا فِى ٱلصُّدُورِ

วะฮุศศิละ มา ฟิศ ศุดูร

และสิ่งที่อยู่ในหัวอกถูกเผยออก

إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌۢ

อินนะ ร็อบบะฮุม บิฮิม เยามะอิซิล ละเคาะบีร

แท้จริงพระเจ้าของพวกเขาในวันนั้น ทรงตระหนักในพวกเขาอย่างแน่นอน

3. อัล-กอริอะฮฺ (อัลกุรอาน 101)

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

บิสมิล ลาฮิร เราะห์มานิร เราะฮีม

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

ٱلْقَارِعَةُ

อัลกฺอริอฺะฮ์

อัลกอริอะฮ์

مَا ٱلْقَارِعَةُ

มัล กฺอริอฺะฮ์

อัลกอริอะฮ์นั้นคืออะไร?

وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا ٱلْقَارِعَةُ

วะมา อัดรอกะ มัล กฺอริอฺะฮ์

และอะไรที่ทำให้เจ้าได้รู้ว่าอัลกอรีอะฮฺนั้นคืออะไร?

يَوْمَ يَكُونُ ٱلنَّاسُ كَٱلْفَرَاشِ ٱلْمَبْثُوثِ

เยามะ ยะกูนุน นาสุ กัลฟะรอชิล มับษูษ

วันที่มนุษย์จะเป็นเช่นแมลงเม่าที่กระจายว่อน

وَتَكُونُ ٱلْجِبَالُ كَٱلْعِهْنِ ٱلْمَنفُوشِ

วะตะกูนุล ญิบาลุ กัลอฺิฮ์นิล มันฟูช

และบรรดาภูเขาจะเป็นเช่นขนสัตว์ที่ปลิวว่อน

فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَٰزِينُهُۥ

ฟะอัมมา มัน ษะกฺุลัต มะวาซีนุฮ์

ส่วนผู้ที่ตราชูของเขาหนัก

فَهُوَ فِى عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ

ฟะฮุวะ ฟี อฺีชะติร รอฎิยะฮ์

เขาก็จะมีชีวิตอยู่ในที่ผาสุข

وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَٰزِينُهُۥ

วะอัมมา มัน ค็อฟฟัต มะวาซีนุฮ์

และส่วนผู้ที่ตราชูของเขาเบา

فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٌ

ฟะอุมมุฮู ฮาวิยะฮ์

ที่พำนักของเขาก็คือเหวลึก (ฮาวิยะฮ์)

وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا هِيَهْ

วะมา อัดรอกะ มา ฮิยะฮ์

และอะไรเล่าที่ทำให้เจ้ารู้ได้ว่าเหวลึกคืออะไร?

نَارٌ حَامِيَةٌۢ

นารุน ฮามิยะฮ์

คือไฟอันร้อนแรง

4. อัต-ตะกาษุร (อัลกุรอาน 102)

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

บิสมิล ลาฮิร เราะห์มานิร เราะฮีม

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

أَلْهَىٰكُمُ ٱلتَّكَاثُرُ

อัลฮากุมุต ตะกาษุร

การสะสมทรัพย์สมบัติเพื่ออวดอ้างได้ทำให้พวกเจ้าเพลิดเพลิน

حَتَّىٰ زُرْتُمُ ٱلْمَقَابِرَ

ฮัตตา ซุรตุมุล มะกฺอบิร

จนกระทั่งพวกเจ้าได้เข้าไปเยือนหลุมฝังศพ

كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ

กัลลา เสาฟะ ตะอฺ์ละมูน

เปล่าเลย พวกเจ้าจะได้รู้

ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ

ษุมมะ กัลลา เสาฟะ ตะอฺ์ละมูน

แล้วก็เปล่าเลย พวกเจ้าจะได้รู้

كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ ٱلْيَقِينِ

กัลลา เลา ตะอฺ์ละมูนะ อฺิลมัล ยะกฺีน

มิใช่เช่นนั้น ถ้าพวกเจ้าได้รู้อย่างแท้จริงแล้ว

لَتَرَوُنَّ ٱلْجَحِيمَ

ละตะเราะวุนนัล ญะฮีม

แน่นอน พวกเจ้าจะเห็นไฟที่ลุกโชน

ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ ٱلْيَقِينِ

ษุมมะ ละตะเราะวุนนะฮา อฺัยนัล ยะกฺีน

แล้วแน่นอนพวกเจ้าจะได้เห็นมัน ด้วยสายตาที่แน่ชัด

ثُمَّ لَتُسْـَٔلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ ٱلنَّعِيمِ

ษุมมะ ละตุสอะลุนนะ เยามะอิซิน อฺะนิน นะอฺีม

แล้วในวันนั้นพวกเจ้าจะถูกสอบถามเกี่ยวกับความโปรดปรานที่ได้รับ (ในโลกดุนยา)

5. อัล-อัศร์ (อัลกุรอาน 103)

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

บิสมิล ลาฮิร เราะห์มานิร เราะฮีม

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

وَٱلْعَصْرِ

วัลอฺัศร์

ขอสาบานด้วยกาลเวลา

إِنَّ ٱلْإِنسَٰنَ لَفِى خُسْرٍ

อินนัล อินสานะ ละฟี คุสร์

แท้จริงมนุษย์นั้น อยู่ในการขาดทุน

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَتَوَاصَوْا۟ بِٱلْحَقِّ وَتَوَاصَوْا۟ بِٱلصَّبْرِ

อิลลัล ละซีนะ อามะนู วะอฺะมิลุศ ศอลิฮาติ วะตะวาเศอ์า บิลฮักฺกฺิ วะตะวาเศอ์า บิศศ็อบร์

นอกจากบรรดาผู้ศรัทธาและกระทำความดีทั้งหลาย และตักเตือนกันและกันในสิ่งที่เป็นสัจธรรม และตักเตือนกันและกันให้มีความอดทน

6. อัล-ฮุมะซะฮฺ (อัลกุรอาน 104)

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

บิสมิล ลาฮิร เราะห์มานิร เราะฮีม

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ

วัยลุล ลิกุลลิ ฮุมะซะติล ลุมะซะฮ์

ความหายนะจงประสบแด่ทุกผู้นินทาและผู้ใส่ร้ายผู้อื่น

ٱلَّذِى جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُۥ

อัลละซี ญะมะอฺะ มาเลา วะอฺัดดะดะฮ์

ซึ่งเขาสะสมทรัพย์สมบัติและหมั่นนับมันอยู่เสมอ

يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخْلَدَهُۥ

ยะห์สะบุ อันนะ มาละฮู อัคละดะฮ์

โดยคิดว่าทรัพย์สมบัติของเขานั้นจะทำให้เขาอยู่ได้ตลอดไป

كَلَّا لَيُنۢبَذَنَّ فِى ٱلْحُطَمَةِ

กัลลา ละยุมบะซันนะ ฟิล ฮุเฏาะมะฮ์

มิใช่เช่นนั้น แน่นอนเขาจะถูกโยนลงไปในไฟนรก (อัลฮุเฏามะฮฺ)

وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا ٱلْحُطَمَةُ

วะมา อัดรอกะ มัล ฮุเฏาะมะฮ์

และอะไรเล่าที่ทำให้เจ้ารู้ได้ว่า ไฟนรก (อัลฮุเฏาะมะฮฺ) นั้นคืออะไร?

نَارُ ٱللَّهِ ٱلْمُوقَدَةُ

นารุล ลอฮิล มูเกฺาะดะฮ์

คือไฟของอัลลอฮฺที่ถูกจุดให้ลุกโชน

ٱلَّتِى تَطَّلِعُ عَلَى ٱلْأَفْـِٔدَةِ

อัลละตี ตัฏเฏาะลิอฺุ อฺะลัล อัฟอิดะฮ์

ซึ่งมันจะลุกไหม้เข้าไปในหัวใจ

إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ

อินนะฮา อฺะลัยฮิม มุอ์เศาะดะฮ์

แท้จริงมันจะลุกไหม้คลุมบนพวกเขาอย่างมิดชิด

فِى عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍۭ

ฟี อฺะมะดิม มุมัดดะดะฮ์

อยู่ในสภาพของเสาสูงชะลูด

7. อัล-ฟีล (อัลกุรอาน 105)

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

บิสมิล ลาฮิร เราะห์มานิร เราะฮีม

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَٰبِ ٱلْفِيلِ

อะลัม ตะเราะ กัยฟะ ฟะอฺะละ ร็อบบุกะ บิอัศฮาบิล ฟีล

เจ้าไม่เห็นดอกหรือว่า พระเจ้าของเจ้าได้กระทำกับพวกเจ้าของช้างอย่างไร?

أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِى تَضْلِيلٍ

อะลัม ยัจญ์อฺัล กัยดะฮุม ฟี ตัฎลีล

พระองค์มิได้ทรงทำให้แผนการณ์ของพวกเขาสูญสิ้นดอกหรือ?

وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ

วะอัรสะละ อฺะลัยฮิม ฏ็อยร็อน อะบาบีล

และได้ทรงส่งนกเป็นฝูง ๆ ลงมาบนพวกเขา

تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّيلٍ

ตัรมีฮิม บิฮิญาเราะติม มิน สิจญ์ญีล

มันได้ขว้างพวกเขาด้วยหินที่ทำด้วยดินแข็ง

فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍۭ

ฟะญะอฺะละฮุม กะอฺัศฟิม มะอ์กูล

แล้วพระองค์ทรงทำให้พวกเขาเป็นเช่นใบไม้ที่ถูก (สัตว์) กิน

8. กุร็อยซ์ (อัลกุรอาน 106)

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

บิสมิล ลาฮิร เราะห์มานิร เราะฮีม

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

لِإِيلَٰفِ قُرَيْشٍ

ลิอีลาฟิ กฺุร็อยช์

เพื่อให้ความคุ้นเคยแก่ชาวกุเรช

إِۦلَٰفِهِمْ رِحْلَةَ ٱلشِّتَآءِ وَٱلصَّيْفِ

อีลาฟิฮิม ริห์ละตัช ชิตาอิ วัศศ็อยฟ์

เพื่อให้ความคุ้นเคยแก่พวกเขาในการเดินทางในฤดูหนาว (ไปเยเมน) และฤดูร้อน (ไปชาม)

فَلْيَعْبُدُوا۟ رَبَّ هَٰذَا ٱلْبَيْتِ

ฟัลยะอฺ์บุดู ร็อบบะ ฮาซัล บัยต์

ดังนั้น จงให้พวกเขาเคารพภักดีพระเจ้าแห่งบ้านหลังนี้เถิด (คืออัลกะอฺบะฮฺ)

ٱلَّذِىٓ أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَءَامَنَهُم مِّنْ خَوْفٍۭ

อัลละซี อัฏอฺะมะฮุม มิน ญูอฺิว วะอามะนะฮุม มิน เคอ์าฟ์

ผู้ทรงให้อาหารแก่พวกเขาให้พ้นจากความหิว และทรงให้ความปลอดภัยแก่พวกเขาให้พ้นจากความหวาดกลัว