1. จะต้องปกปิดทุกส่วนของร่างกายจากการมองของผู้ชายที่แต่งงานกันได้ และไม่เปิดเผยแก่ผู้ชายที่แต่งงานกันไม่ได้ (ญาติสนิทที่เป็นมะห์ร็อม)นอกจากสิ่งที่เปิดเผยตามประเพณีปฏิบัติ เช่น ใบหน้า มือทั้งสอง และเท้าทั้งสอง

2. มีความหนา สามารถปกปิดสีของผิวหนังได้

3. ไม่รัดรูป จนทำให้เห็นสัดส่วนอย่างชัดเจน ดังในบันทึกของมุสลิม

«صِنْفَان مِنْ أَهْلِ النَّارِ لَمْ أَرَهُمَا: قَوْمٌ مَعَهُمْ سِيَاطٌ كَأَذْنَابِ الْبَقَرِ يَضْرِبُونَ بِهَا النَّاسَ. وَنِسَاءٌ كَاسِيَاتٌ عَارِيَاتٌ مُمِيلَاتٌ مَائِلَاتٌ، رُؤُوسُهُنَّ كَأَسْنِمَةِ الْبُخْتِ الْمَائِلَةِ. لَا يَدْخُلْنَ الْجَنَّةَ وَلَا يَجِدْنَ رِيحَهَا، وَإِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ كَذَا وَكَذَا»

ความว่า “ชาวนรกสองจำพวกที่ฉันไม่เคยเห็น หนึ่งคือพวกเขามีแส้คล้ายกับหางวัวใช้เฆี่ยนตีผู้คน และอีกกลุ่มคือบรรดาผู้หญิงที่ใส่อาภรณ์ไม่มิดชิด ยั่วยวน ศีรษะของพวกนางคล้ายกับโหนกอูฐ พวกนางจะไม่ได้เข้าสวรรค์ และไม่ได้ดมกลิ่นของสวรรค์ ทั้งที่กลิ่นของมันจะสัมผัสได้ในระยะเท่านั้นเท่านี้" (บันทึกโดยมุสลิม : 5547)

อิบนุ ตัยมียะฮฺ เราะหิมะฮุลลอฮฺ ได้อธิบายคำว่า “ปกปิดไม่มิดชิด" คือ การแต่งกายด้วยอาภรณ์ที่ไม่ปกปิดเรือนร่าง ดูเผินๆ คือสวมใส่แต่ในความเป็นจริงเหมือนกับเปลือยกาย ดังเช่นคนสวมใส่เสื้อผ้าที่บางจนเห็นผิวหนัง หรือรัดรูปจนเห็นสัดส่วน เช่น สะโพก แขน และอื่นๆ และแท้จริงแล้วอาภรณ์ของผู้หญิงคือสิ่งที่ปกปิด ไม่เปิดเผยเรือนร่างและสัดส่วน เพราะว่าอาภรณ์ของผู้หญิงหนาและกว้าง (ใหญ่)" (มัจญ์มูอฺฟะตาวา : 22/146)

4. ไม่เลียนแบบการแต่งกายของผู้ชาย เพราะท่านเราะสูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม สาปแช่งผู้หญิงที่ทำตัวเป็นผู้ชายและผู้ชายที่ทำตัวเป็นผู้หญิง และการเลียนแบบผู้ชายในการแต่งกายนั้น คือสวมใส่เสื้อผ้าที่เป็นชุดเฉพาะสำหรับผู้ชายตามจารีตประเพณี ทั้งในด้านชนิดและลักษณะของเสื้อผ้า

อิบนุ ตัยมียะฮฺ กล่าวว่า “ความแตกต่างระหว่างเสื้อผ้าของผู้ชายและผู้หญิงนั้น ให้กลับไปพิจารณาสิ่งที่เหมาะสมของแต่ละคน ซึ่งเหมาะสมกับคำสั่งที่ให้ผู้หญิงปกปิดและสวมใส่หิญาบ มิใช่การเผยโฉม ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีบัญญัติให้เธอใช้เสียงในการอะซาน การกล่าวคำตัลบียะฮฺในการทำหัจญ์และอุมเราะฮฺ ไม่ขึ้นไปบนภูเขาเศาะฟาและมัรวะฮฺ ไม่ใส่ชุดอิหฺรอมเหมือนผู้ชาย เพราะผู้ชายต้องเปิดศีรษะ ต้องไม่สวมใส่เสื้อผ้าที่ใช้กันตามปกติ ที่เย็บเป็นส่วนๆ ตามอวัยวะ เช่น เสื้อ กางเกง หมวก และรองเท้าหุ้มข้อ... ส่วนผู้หญิงไม่มีอาภรณ์ใดที่ถูกห้าม เพราะเธอถูกสั่งให้ปกปิด เพียงแต่ห้ามเธอใช้ผ้าคลุมหน้า ถุงมือ เพราะนั่นเป็นอาภรณ์ที่ถูกผลิตขึ้นมาตามขนาดของอวัยวะ และเธอก็ไม่มีความจำเป็นต้องใช้มัน ... แต่เธอปิดหน้ามิให้ผู้ชายมองด้วยผ้าอื่นแทน ... และเมื่อเป็นที่ประจักษ์แล้วว่า อาภรณ์ผู้ชายและผู้หญิงต้องแตกต่างกัน อาภรณ์ผู้หญิงคือสิ่งที่มีเป้าหมายใช้ในการปกปิด แก่นแท้ในเรื่องนี้ย่อมประจักษ์และยังเป็นที่ประจักษ์อีกว่า หากสิ่งนั้นเป็นอาภรณ์ของผู้ชาย - โดยส่วนมาก- ก็ห้ามผู้หญิงสวมใส่ ... และถ้าหากอาภรณ์นั้นปกปิดไม่มิดชิดและยังคล้ายคลึงกับอาภรณ์ผู้ชาย ก็ยิ่งห้ามสวมใส่มากขึ้นไปอีก เพราะน้ำหนักของเหตุผลดังกล่าวทั้งสองด้าน วัลลอฮุอะอฺลัม" (มัจญ์มูอฺฟะตาวา : 22/ 148,149,155 )

5. ในอาภรณ์ของผู้หญิง จะต้องไม่มีเครื่องประดับที่ดึงดูดความสนใจ เมื่อเธอต้องออกจากบ้าน เพื่อเธอจะไม่อวดโฉมด้วยเครื่องประดับ

credit: islamhouse