ปกติเมื่อคนเราลืม ศาสนาจะไม่เอาโทษ เช่น ลืมละหมาด นบีบอกให้ละหมาดทันทีที่นึกได้ ไม่มีกัฟฟาเราะฮ์ (ค่าปรับ) อื่นใดนอกจากการละหมาดใช้นั้น หรือลืมว่าการกระทำหนึ่งเป็นบาปเลยทำไปเพราะเข้าใจว่าทำได้ เช่นนี้ศาสนาก็ไม่เอาโทษ ฯลฯ

แต่มีการลืมประเภทหนึ่งที่เป็นบาป แถมเป็นบาปใหญ่เสียด้วย นั่นคือ การลืมอัลลอฮ์ ดังที่พระองค์ตรัสว่า

(وَلَا تَكُونُوا۟ كَٱلَّذِینَ نَسُوا۟ ٱللَّهَ فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡۚ أُو۟لَـٰۤىِٕكَ هُمُ ٱلۡفَـٰسِقُونَ)
[سورة الحشر 19]

"และพวกเจ้าอย่าได้เป็นเช่นบรรดาผู้ที่ลืมอัลลอฮ์ มิฉะนั้นอัลลอฮ์จะทรงทำให้พวกเขาลืมตัวของพวกเขาเอง ชนเหล่านั้นพวกเขาเป็นผู้ฝ่าฝืน" (อัลหัชร์ อายะฮ์ที่ 19)

การลืมอัลลอฮ์ ไม่รำลึกถึงพระองค์ ผินหลังให้คำสอนของพระองค์ ผู้ที่ทำเช่นนี้คือฟาสิก ผู้ละเมิด นักวิชาการบางท่านระบุว่า ฟาสิกคือผู้ทำบาปใหญ่ ฉะนั้นการลืมอัลลอฮ์จึงเป็นบาปใหญ่ประการหนึ่ง

อัลลอฮ์ตรัสอีกว่า เมื่อบ่าวคนหนึ่งผินหลังให้การรำลึกถึงอัรเราะห์มาน พระองค์ก็จะให้ชัยฏอนมาเป็นสหายสนิทของเขา และมนุษย์นั้นแต่เดิมจิตใจของพวกเขาก็โน้มเอียงไปยังสิ่งไม่ดี สิ่งผิดบาปอยู่แล้ว (ดูซูเราะฮ์ยูสุฟ) เมื่อชัยฏอนมาเป็นเพื่อนคู่คิดคอยกระซิบกระซาบให้ทำชั่ว ยิ่งเป็นแรงหนุนอีกแรงให้เขาผิดพลาดได้ง่ายขึ้น สภาพเช่นนี้ก็เหมือนเขาลืมตัวเอง กล่าวคือลืมที่จะทำสิ่งดีๆ เพื่อตัวเอง เพื่ออนาคตของตัวเองทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ชีวิตของเขาจึงอยู่ในภาวะเสี่ยงจะพบหายนะอย่างมาก

ลืมอัลลอฮ์ > ได้ชัยฏอนเป็นเพื่อน > ลืมตัวเอง > ทำบาปง่ายขึ้น > หายนะ

นี่คือ บาปที่เราไม่ต้องลงมือทำสิ่งใด แค่อยู่อย่างคนที่ลืมอัลลอฮ์เราก็บาปแล้ว ขออัลลอฮ์คุ้มครองเราจากสภาพของผู้หลงลืม และขอทรงให้เราเป็นผู้รำลึกถึงพระองค์อยู่เสมอด้วยเถิด

credit: ตะดับบุร มหาสมุทรแห่งความรู้