ส่วนหนึ่งของการผูกการละหมาดกับชีวิต คือ การเลือกอ่านอายะฮฺที่ตรงกับสถานการณ์ของตัวเองไปใช้ในการละหมาดหรืออาจใช้เพื่อแสดงความใส่ใจต่อมะอฺมูม ด้วยการเลือกอ่านอายะฮฺหรือซูเราะฮฺที่มีสารจากอัลกุรอ่านมากำชับเขาหรือกำชับกันและกัน รวมทั้งการเลือกอ่านอายะฮฺหรือซูเราะฮฺโปรดของตัวเองหรือคนที่ละหมาดตามข้างหลังทั้งหมด ช่วยให้คนที่ละหมาดอยู่รู้สึกมีส่วนร่วมและจดจ่อกับการอ่านมากขึ้น (กำลังกล่าวถึงการละหมาดด้วยกันคนสองคนหรือจำนวนน้อยๆ) อาจเป็นอีกขั้นของการเลือก อาจยากขึ้นเพราะต้องศึกษาความหมาย และอย่างน้อยต้องมีคลังอายะฮฺพอประมาณในหน่วยความจำ

ข้อดี
คือเพิ่มอรรถรสและความอินในการละหมาด เพราะรู้ว่าอ่านอะไร ตรงกับตัวเองยังไง หรือถ้าอ่านให้คนฟัง ได้เตือนเขา ให้กำลังใจเขาด้วยอัลกุรอาน และยังเป็นการใช้อัลกุรอานเป็นสื่อกลางในการสร้างสัมพันธ์ที่ดีระหว่างหัวใจ

ตัวอย่าง
บางคนกำลังรู้สึกว่า "อยากได้อะไรเยอะแยะไปหมดกับวัตถุดุนยา" จึงทวนอ่านอายะฮฺ ที่กำชับแก่นแท้ขอดุนยาซ้ำๆ เพื่อเตือนตัวเอง

หรือบางคน "อาจง้อภรรยาในการละหมาด" เช่น สตรีนางหนึ่งโกรธสามีของนาง เพราะความผิดเล็กๆ น้อยๆ บางประการที่เขาพลั้งโดยไม่ตั้งใจ ผู้เป็นสามีจึงใช้โอกาสนี้ในการละหมาด ที่ได้ละหมาดร่วมกันในการเน้นย้ำกำชับกับภรรยาให้มีอดทน ไม่แสดงความโกรธออกมา ด้วยการอ่านซูเราะฮ อัล-อัศร์ และทวนซ้ำๆ ที่คำว่า...

وَتَوَاصَوْا۟ بِٱلصَّبْرِ

คำอ่าน: วะตะวาเศอ์า บิศศ็อบร์

คำแปล: และพวกเขาตักเตือนกันในความอดทน (อัล-อัศร์ 3)

พวกเขาเสร็จสิ้นการละหมาด พร้อมกับความโกรธที่ทุเลาเบาลง บางทีเราอาจจะต้อง "ลองผูกการละหมาดกับชีวิตของตัวเอง" ด้วยการพิถีพิถันเลือกอายะฮฺมาใช้ แล้วการละหมาดจะแตกต่าง จะเป็นมากกว่าการประกอบศาสนกิจและหน้าที่ที่ต้องทำแต่เป็นการแสวงหา "ทางนำของหัวใจ"

ที่มา: คุณครู ขนมปัง