ในหนังสือตัมบีฮุ้ลฆอฟีลีน มีปรากฎในฮะดีษหนึ่่งว่า การละหมาดทำให้อัลลฮฺพอใจ เป็นสิ่งที่มะลาอิกะฮฺรักและเป็นแบบอย่างของบรรดานบีต่างๆ ทำให้เกิดนูร์(รัศมี) แห่งการรู้จักอัลลอฮฺ อัลลอฮฺทรงรับดุอาฮฺ

ทำให้ปัจจัยังชีพมีบะรอกะฮฺ เป็นรากฐานของอีหม่าน เป็นความสบายของร่างกาย เป็นอาวุธต่อสู้ศัตรู มีสิ่งช่วยเหลือคนทำละหมาด เป็นแสงสว่างในหลุมสุสาน เป็นเพื่อนเมื่ออยู่โดดเดี่ยวในหลุมสุสาน

เป็นการตอบคำถามของมะลาอิกะฮฺ คือมุงกัดร์และนากีดร์ เป็นร่มเงากำบังจากความร้อนแรงในวินกิยามะฮฺ เป็นแสงสว่างในความมืด เป็นเครื่องกำบังจากไฟนรก เป็นน้ำหนักในตาชั่งแห่งความดี ทำให้ผ่านสะพานซีร็อฏได้รวดเร็วมาก เป็นลูกกุญแจไขสวรรค์

ฮาฟิซ อิบนุฮะญัดร์ ได้เล่าจากอุษมาน ระบุในหนังสือมุนับบิฮาต ว่าอัลลฮฺจะประทานเก้ารางวัลให้แก่ผู้ที่ระวังรักษาละหมาดและทำในเวลาที่ถูกกำหนดไว้ กล่าคือ

1. อัลลอฮฺทรงรักเขา

2. เขาจะมีสุขภาพแข็งแรง

3. มะลาอีกะฮฺคุ้มครองเขาอยู่เสมอ

4. บ้านของเขาจะมีบะรอกะฮฺ

5. นูดร์(รัศมี) ของคนซอและฮ์จะปรากฎอยู่บนใบหน้าของเขา

6. เขาจะมีจิตใจอ่อนโยน

7. เขาจะผ่านสะพานซิร็อฏดุจสายฟ้าแลบ

8. เขาจะปลอดภัยจากนรก

9. เพื่อนๆของเขาในสวนสวรรค์ คือบรรดาผู้ที่อัลลอฮฺตรัสไว้คือ “พวกเขาเหล่านั้นไม่มีความกลัวและไม่มีความทุกระทมเลย” ( อัลละกอเราะฮฺ 2:38, 62, 112, 262, 274, 277, )