เหตุใดท่านนบีนั้น จึงเตาบัตเป็นจำนวนมาก ทั้งๆที่ท่านไม่ได้มีความผิดบาปอะไรเลย?

ประการแรก ที่อุลามาอฺได้วิเคราะห์ไว้ คือ การที่ท่านทำการเตาบัตจำนวนมากนั้น คือ ท่านจะสอนอุมมะฮฺของท่าน กล่าวคือ แม้แต่ตัวท่านนบีเองที่ไม่มีความผิดบาปอะไร ยังทำการเตาบัตมากมายขนาดนั้นเลย แล้วเราหล่ะ เราเป็นใครกัน เราไม่คิดจะเตาบัตบ้างเลยหรือ?

ประการต่อมา คือ เพราะท่านสำนึกถึงความเป็นบ่าว ถึงแม้ว่าตัวท่านจะมีความดีมากขนาดไหน ก็คงต้องนอบน้อมต่อผู้เป็นเจ้าของ ซึ่งมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ท่านนบียืนละหมาดตะฮัจญุด จนกระทั่งเท้าของท่านบวม ภรรยาของท่านถามว่า เหตุใดกันท่านถึงต้องทำถึงเพียงนี้ ทั้งๆ ที่ท่านไม่มีบาป ? ท่านนบีตอบว่า จะไม่ให้ฉันเป็นบ่าวที่ขอบคุณกระนั้นหรือ ? 

ประการสุดท้าย เพราะท่านนบีรู้สึกหวั่นเกรงต่อความยิ่งใหญ่ของอัลลอฮฺ(ซุบฮานาฮูวาตาอาลา)นั่นเอง

เพิ่มเติม: 

มีหะดีษบันทึกโดยอิหม่ามอะหฺมัด จากท่านอิบนุอุมัรได้รายงานว่า “ครั้งหนึ่งฉันได้นั่งอยู่พร้อมกับท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม และได้ยินท่านนบีกล่าวอิซติฆฟาร(คือการกล่าว أستغفر الله  หรือการขออภัยโทษนั่นเอง)หนึ่งร้อยครั้ง หลังจากนั้นท่านได้กล่าวว่า 

"اللهم اغفر لي وارحمني وتب علي إنك أنت التواب الرحيم أو إنك تواب غفور"

“โอ้ อัลลอฮฺโปรดให้อภัยแก่ฉันและโปรดเมตตาฉันโปรดรับการเตาบัตจากฉันแท้จริงพระองค์คือผู้ทรงรับการเตาบัต ผู้ทรงเมตตาปราณี หรือพระองค์คือผู้ทรงรับการเตาบัตผู้ทรงให้อภัย”

ตอบคำถามโดย : บาบอ อิสมาแอล สปันญัง

ถอดความโดย : ฟากีร