การอ่านอัลกุรอานที่ศาสนาห้ามมี 4 ประการ

1. การอ่านต่อเติม และการอ่านลดน้อยกว่าเขตกำหนด

2. การอ่านทำเสียง กระเส่า และอ่านเป็นทำนองเพลง

3. อ่านผิดหลักกฎเกณฑ์ตัจญ์วีด

ตัจญ์วีด หรือศิลปะในการอ่านอัลกุรอาน เป็นวิชาอัลกุรอานสาขาหนึ่ง เป็นวิชาเกี่ยวกับการออกเสียงเมื่ออัลกุรอาน

4. อ่านกันแบบสนุกสนาน

เมื่ออ่านอัลกุรอาน มุสลิมจะ ฝึกฝนและเฟ้นหาผู้ที่มีน้ำเสียงที่ไพเราะ เพื่อให้การอ่านวจนะของอัลเลาะฮ์เป็นไปแบบที่สวยงามและสมบูรณ์ที่สุด เพื่อรักษาอัลกุรอานอยู่ในใจของพวกเขาอยู่ตลอดเวลา อัลกุรอานเองได้สั่งให้มุสลิมอ่านอัลกุรอานเสียงอันไพเราะ พร้อมทั้งจะต้องทำตัวให้สะอาดในทั้งร่างกายและจิตใจในขณะที่อ่านกุรอานรวม ทั้งระมัดระวังในการอ่าน وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلا {และเธอจงอ่านอัลกุรอานเป็นท่วงทำนองอย่างช้า ๆ} (มุซัมมิล:4)

เป้า หมายหลักของการส่งเสริมให้มีการอ่านกุรอานนอกจากเพื่อจะเป็นการ สร้างความพึงพอพระทัยให้กับอัลเลาะฮ์แล้ว การอ่านกุรอานยังเป็นการส่งเสริมให้ผู้อ่านได้ปฏิบัติตามสิ่งที่ตนได้อ่าน อีกด้วย ทั้งนี้การอ่านอัลกุรอานก็มีบทบาทในการสร้างสังคมมุสลิมให้มีเอกภาพด้วย

รูป แบบของการอ่านกุรอานถูกกล่าวไว้ในฮะดีษมากมาย ซึ่งมีรายงายจำนวนมากกล่าวว่า ท่านศาสดาจะอ่านกุรอานด้วยเสียงอันไพเราะ ท่านจะหยุดทุกครั้งเมื่ออ่านจบแต่ละโองการ และท่านจะอ่านคำแต่ละคำในอัลกุรอานโดยการลากเสียงเพื่อให้เกิดความไพเราะ และในหมู่บรรดาสาวกของท่านศาสดา อะบูมูซา อัลอัชอะรีย์ เป็นผู้ที่อ่านกุรอานได้ไพเราะที่สุด

ตามรายงานฮะดีษระบุ ว่า อัลกุรอานจะต้องถูกอ่านด้วยเสียงอันไพเราะและไม่ใช่เป็นทำนองแบบเสียงคร่ำ ครวญ เสียงของการอ่านกุรอานจะต้องเป็นในรูปแบบที่จะสร้างความยำเกรงให้เกิดขึ้นใน หัวใจของผู้ฟัง ดังที่อัลกุรอานได้กล่าวไว้ว่า وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ {เมื่ออัลกุรอานถูกอ่าน พวกเธอจงสดับตรับฟัง และจงนิ่งเงียบ เพื่อพวกเธอจะได้รับความเมตตา} (อัลอะอ์รอฟ:204)

การอ่านอัลกุรอานถูกเรียกว่าเป็น การอิบาดะหฺ ที่ต้องใช้ศิลปะมากที่สุดในการอิบาดะหฺทั้งหมด ด้วยเหตุนี้เองในสมัยท่านศาสดา (ศ) การอ่านจึงถูกเรียกว่า “อิบาดะหฺที่แฝงด้วยศิลปะ”