ถ้าคุณเป็นพ่อของลูกชายหลายคนและคุณรักลูกชายคนสุดท้องเพราะความน่ารักและเป็นเด็กดี แต่พวกพี่ๆกลับอิจฉาน้องจนถึงกับรวมหัวกันวางแผนฆ่าลูกรักของคุณ ในฐานะเป็นพ่อ หัวใจของคุณคงเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก

ยิ่งอยู่ในวัยชราและต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ หากไม่มีหลักธรรมนำชีวิต คุณคงอาจสติแตกและอาจทำสิ่งที่คุณเองหรือคนอื่นๆ อาจคิดไม่ถึง

เรื่องราวดังกล่าวมิใช่ชาดกและมิใช่นิทานสอนคุณธรรมที่คนเขียนขึ้น แต่เป็นเรื่องจริงที่เกิดในครอบครัวของนบียะกู๊บ(ยาโกบ) และมีกล่าวไว้ในคัมภีร์ไบเบิล ชาวยิวและชาวคริสเตียนรู้เรื่องนี้ดีถ้าอ่านคัมภีร์

ครอบครัวของนบียะกู๊บอาศัยอยู่ในแผ่นดินกันอานหรือปาเลสไตน์ วันหนึ่งลูกๆ ของยะกู๊บรบเร้าขออนุญาตพ่อของพวกตนพายูซุฟ(โยเซฟ)น้องชายไปวิ่งเล่น นบียะกู๊บให้อนุญาตด้วยความไม่เต็มใจ

พอพ้นสายตาพ่อ พวกพี่ๆ ได้จับยูซุฟโยนลงบ่อน้ำแห้งหนึ่งที่แห้งขอดโดยหวังให้น้องชายของตนตายในบ่อน้ำ หลังจากนั้นพวกพี่ๆ ได้เชือดแกะแล้วเอาเลือดแกะทาบนเสื้อของยูซุฟนำกลับไปเป็นหลักฐานประกอบการตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จให้พ่อฟังว่ายูซุฟถูกหมาป่าคาบไปกิน

ความเป็นนบีของยาโกบผู้มีประสาทสัมผัสที่หกรู้ดีว่าลูกๆ ของตัวเองสร้างหลักฐานเท็จขึ้นมาเพราะเสื้อของยูซุฟไม่มีรอยฉีกขาดจากการถูกหมาป่ากัดและกลิ่นเลือดของแกะไม่เหมือนกับของคน แต่เมื่อทำอะไรไม่ได้ ยะกู๊บจึงพูดกับลูกๆ ของท่านอย่างขมขื่นว่า “ตัวตนที่เลวร้ายของพวกเจ้าต่างหากที่บงการให้พวกเจ้าทำเรื่องชั่วๆ ไม่เป็นไร ฉันจะอดทนอย่างสวยงาม”

ความอดทนอย่างสวยงามที่นบียะกู๊บพูดออกมาในเวลานั้นคือ การยอมรับพระประสงค์ของพระเจ้าด้วยความหวังว่าพระเจ้าจะคุ้มครองยูซุฟและคลี่คลายสถานการณ์ไปในทางที่ดีแม้จะต้องรอคอยนานสักปานใดก็ตาม เพราะท่านเชื่อว่ายูซุฟยังไม่ตาย นี่คือคุณธรรมแห่งความอดทนอันยิ่งใหญ่ของนบียะกู๊บ และคุณธรรมนี้เองที่ทำให้เขาประคองชีวิตด้วยความหวังในความเมตตาของพระเจ้า

ยูซุฟอยู่ใต้ก้นบ่อน้ำสักพัก กองคาราวานที่เดินทางไปอียิปต์มาพบเขาและนำตัวเขาขึ้นจากบ่อไปขายในอียิปต์ ขุนนางคนหนึ่งได้ซื้อยูซุฟไว้และนำเขาไปเลี้ยงในบ้านของตัวเองโดยคิดจะรับเขาเป็นลูกบุญธรรมเพราะตนเองไม่มีลูก

เมื่อโตขึ้นยูซุฟได้รับความรู้พิเศษจากพระเจ้าในเรื่องการทำนายฝัน เขาสามารถทำนายฝันของกษัตริย์ได้ว่าอียิปต์จะอุดมสมบูรณ์นานเจ็ดปีและอีกเจ็ดปีจะมีภาวะแห้งแล้งเกิดขึ้น เขาจึงขออาสารับหน้าที่บริหารเรื่องการเกษตรและการคลังของอียิปต์

ด้วยความสามารถของเขา ชาวอียิปต์และเพื่อนบ้านข้างเคียงจึงพ้นวิกฤตความอดอยาก เขาจึงได้กลายเป็นกษัตริย์ปกครองอียิปต์ในเวลาต่อมา เมื่อเป็นใหญ่ในอียิปต์ เขาไม่เคยลืมครอบครัวของเขา เขาได้เชิญพ่อแม่และพวกพี่ๆ ที่เคยฆ่าเขาในแผ่นดินปาเลสไตน์มาอยู่ในอียิปต์

นี่เป็นการย้ายถิ่นฐานครั้งแรกของพวกลูกหลานอิสราเอลและถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์ไบเบิล

เรื่องราวของนบียะกู๊บและยูซุฟถูกบอกเล่าไว้ในคัมภีร์กุรอานอีกครั้งเมื่อท่านนบีมุฮัมมัดเริ่มเผยแผ่อิสลามในมักก๊ะฮฺและประกาศตนว่าท่านเป็นนบี แต่พวกลูกหลานอิสราเอลในอาหรับไม่เชื่อเพราะพวกลูกหลานอิสราเอลถือว่านบีมุฮัมมัดเป็นชาวอาหรับที่ไม่รู้หนังสือ หากพระเจ้าจะให้มีนบีเกิดขึ้น นบีคนนั้นต้องเกิดในเชื้อสายของพวกตน

เมื่อชาวยิวอคติว่านบีมุฮัมมัดไม่รู้หนังสือ แต่อ้างตนเป็นนบี ชาวยิวจึงใช้ชาวอาหรับไปถามนบีมุฮัมมัดว่าท่านรู้ไหมว่าทำไมพวกลูกหลานอิสราเอลจึงอพยพมายังอียิปต์ ชาวยิวคิดว่านบีมุฮัมมัดคงไม่รู้เรื่องนี้ ถ้านบีมุฮัมมัดตอบไม่ได้ พวกตนจะหัวเราะเยาะในความไม่รู้ในสิ่งที่ชาวยิวรู้ พระเจ้าจึงประทานเรื่องราวของยาโกบและยูซุฟให้แก่ท่านนบีมุฮัมมัดเพื่อยืนยันว่าท่านได้รับความรู้จากพระเจ้า

วัตถุประสงค์อีกประการหนึ่งที่พระเจ้าประทานเรื่องราวของครอบครัวนบียะกู๊บแก่นบีมุฮัมมัดในขณะที่ท่านกำลังถูกหัวหน้าชาวเมืองมักก๊ะฮฺต่อต้าน ก็เพื่อส่งสัญญาณบอกให้ท่านรู้ว่าขณะนี้มีญาติบางคนของท่านกำลังวางแผนฆ่าท่านเหมือนกับพวกพี่ๆของยูซุฟวางแผนฆ่ายูซุฟ

นบียะกู๊บได้ฉายาว่าอิสราเอล ลูกๆของนบียะกู๊บจึงถูกเรียกว่า “ลูกหลานอิสราเอล” วันนี้ คำว่าอิสราเอลได้ถูกนำไปใช้เป็นชื่อประเทศที่กำลังเข่นฆ่าชาวปาเลสไตน์ที่อ่อนแอไม่ต่างไปจากลูกๆของนบียะกู๊บที่วางแผนสังหารน้องชายของตนในอดีต

โดย อาจารย์บรรจง บินกาซัน