ท่านเราะสูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้กล่าวว่า :

لا يُبَلِّغُنِي أحدٌ من أصحابي عن أحدٍ شيئًا، فإنِّي أحبُّ أن أخرج إليكم وأنا سَلِيم الصَّدر
رواه أبو داود والترمذي

“เศาะหาบะฮ์ของฉันคนหนึ่งต้องไม่นำเรื่อง (ที่ไม่ดี) ของอีกคนหนึ่งมาบอกฉัน เพราะแท้จริงฉันรักที่จะออกไปพบพวกเขาในสภาพที่จิตใจของฉันนั้นบริสุทธิ์” (บันทึกโดยอบูดาวูด, อัตติรมิซี)

หะดีษบทนี้แม้จะมีความเห็นต่างกันในสถานะของสายรายงานว่าเฎาะอีฟ (อ่อน) หรือหะสัน (ใช้ได้) แต่อุละมาอ์บอกว่า “ความหมายของมันนั้นถูกต้อง”

อิมามศ็อนอานีกล่าวว่า : ดูซิว่าอัลลอฮฺทรงมีหิกมะฮ์และรักที่จะให้หัวใจของผู้คนสนิทสนมกันมากแค่ไหน พระองค์ทรงห้ามนะมีมะฮ์แม้จะเป็นเรื่องจริง เพราะมันจะทำให้หัวใจของผู้คนเสียหาย นำมาซึ่งความเป็นศัตรูและความเหินห่าง

ขณะที่ทรงอนุมัติการโกหก (ทั้งที่มันหะรอม) หากเป็นไปเพื่อประสานหัวใจของผู้คน ทำให้เกิดความรัก ขจัดความเป็นศัตรู

(สุบุลุสสลาม 8/264)

นี่คือแบบอย่างอันดีงามของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ที่น่าปฏิบัติตามอย่างยิ่ง ท่านขอดุอาอ์ให้มีหัวใจที่บริสุทธิ์และท่านก็พยายามอย่างยิ่งในการป้องกันตัวเองจากปัจจัยต่างๆ ที่จะทำให้หัวใจไม่บริสุทธิ์

กี่ครั้งแล้วที่การรับฟังเรื่องลบของผู้อื่น ทำให้เรามีอคติกับเขาไปอีกนาน ทำให้พฤติกรรมที่เรามีต่อเขาเปลี่ยนไป ทำให้หัวใจของเรากับเขาห่างกัน ฉะนั้นพึงระวังให้ดี จงพยายามที่สุดที่จะไม่รับรู้สิ่งใดจากพี่น้องของเรานอกจากสิ่งที่ดีเท่านั้น ขออัลลอฮ์ช่วยเหลือ

โดย ตะดับบุร มหาสมุทรแห่งความรู้