ล่าสุดในไอจีส่วนตัวของสาวนุ๊ก ก็ได้โพสต์ข้อความจัดเต็มด้วยว่า “ว่าด้วยเรื่อง”หนูบินได้”…คุณเคยเจอมนุษย์แม่ หรือสังคมแม่ๆแบบนี้ไหม ลูกเธอเรียนร.ร.อะไร? ได้เกรดเท่าไหร่? เจอกันทีไรก็คุยทับกันแต่เรื่องลูกเมื่อตอนเด็กๆนุกสงสารคุณแม่มาก เพราะสังคมของแม่เป็นแบบนี้ซะมาก และคุณแม่เป็นผู้หญิงเรียบร้อย ขี้อาย คิดช้า พูดไม่เก่ง (หรือว่าเราไม่มีอะไรให้อวดกันแน่นะ)มีอยู่ครั้งนึงนุกรู้สึกเหมือนคุณแม่จะโดนรุมด้วยมรสุมคำถาม ประมาณว่า ลูกเรียนอยู่ร.ร.อะไรนะ? เกรดเท่าไหร่? คุณแม่ก็ยิ้มๆตอบคำถามแบบ “ถามคำตอบคำ” (ประมาณว่าใจในนางคงคิดว่า จะไม่ถามตรูสักคำหรือว่า กินข้าวยัง? สบายดีไหม?) ด้วยความเป็นลูกกตัญญูจึงอยากจะปลดเปลื้องความอึดอัดของคุณแม่ จึงเทคตัวเบาๆ ด้วยการยิ้มอ่อน ทำตาใส และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานระดับ10 ว่า… “คุณแม่ไม่บอกเค้าไปหล่ะคะว่า หนูบินได้” …ยิ้มอ่อนอีกครั้งแล้วเดินจากไป ตอนนั้นนุกคิดว่าสิ่งที่ทำคือการช่วยนาง ไม่รู้มาก่อนเลยว่ามันคือการโยนระเบิดเข้าไปในวงแล้วตะโกนว่าตัวใครตัวมัน และเหตุการณ์นั้นทำให้คุณแม่ประทับใจในความกตัญญูของลูกสาวนางจวบจนทุกวันนี้ ป.ล. ไม่นึกเลยว่าวันนึงฉันต้องอยู่ในจุดเดียวกับคุณแม่

ป.ล. วันนี้มันทำให้นึกถึงเหตุการณ์เก่าๆ

ป.ล. ตอนนั้นนุกอยู่ประมาณม.1 ม.2 นี้แหละ

ป.ล. ต้องแยกให้ออกนะคะ ระหว่างการให้คำปรึกษาและช่วยเหลือกันระหว่างแม่แม่ กับการคุยทับกัน มันมีเส้นบางๆกั้นอยู่

ป.ล. เส้นบางๆระหว่างความจริงใจกับความตอแหลค่ะ

ป.ล. ขอบคุณบุญคุณของแม่

ป.ล. เป็นกำลังใจให้มนุษย์แม่ทุกคนสู้ต่อไปเพื่อลูกอย่างมีสติ

ป.ล. ขำๆนะคะ อย่าซีเรียส

ป.ล. เบื่อ#แล้ว ขอเป็น ป.ล.”

Cr. nook_suttida