ท่านนบีส่งเสริมให้เราไปเยี่ยมกุโบร์ หรือสนับสนุนให้ไปเยี่ยมคนป่วย(ที่โรงพยาบาล) ความรู้สึกคนที่ได้พบสภาพของมนุษย์ในอีกด้านหนึ่งของชีวิต ทำให้ได้คิดและคิดไปจนทำให้รู้สึกหมดแรงที่จะไปเที่ยวเล่นตามที่ต่างๆ ไม่มีจิตใจที่คิดจะสนุกสนาน

บางทีคนเราก็คิดแต่ตัวเองมากเกินไป แค่ไม่มีเงินไปเที่ยวเหมือนคนอื่น ๆ ก็อาจน้อยใจ จนน้ำตาไหลพรากๆ ออกมาได้ ทั้งที่่ผ่านมาก็ไปไหนต่อไหนไม่รู้กี่ทริปแล้ว ชีวิตคนเราไม่ได้มีด้านเดียว ถ้าหากออกไปสัมผัสชีวิตอีกด้าน อาจจะนึกอะไรออกได้อีกมากมาย

ไม่ใช่แค่กุโบร์หรือโรงพยาบาลเท่านั้น แค่ผ่านคนป่วยที่นั่งรถเข็นอยู่หน้าบ้าน แค่เห็นเด็กๆ ที่อดมื้อกินมื้อ ซึ่งจริงๆ แค่วงจรชีวิตคนในหมู่บ้าน คนเจ็บที่หามส่งโรงพยาบาล คนตายที่ต้องช่วยกันพามะยัตไปฝัง ยิ่งได้ยืนอยู่ปากหลุมด้วยแล้ว สีของโลกใบนี้เปลี่ยนไปเลย

ถามจริงๆ เถอะว่า มนุษย์ต้องการอะไรกันแน่... ตอบยากเหมือนกัน แต่ไม่ใช่แบบที่ได้สนุก ได้เที่ยว ได้เฮ ได้ปลดปล่อยอารมณ์ไปตามความบันเทิงต่างๆ เป็นแน่ จิตใจคนเราบางทีก็แข็งกระด้างมากเกินไป ไม่ว่าความเป็นไปของผู้คนจะย่ำแย่ขนาดไหน ก็ยังคงหาเรื่องจะบันเทิงกันอย่างเดียว

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า คนเราต้องมีชีวิตที่ดูเคร่งเครียดตลอดเวลา เพียงแค่เราต้องหัดคิดถึงโลกอีกด้านบ้าง เพื่อที่จะสร้างสมดุลระหว่างโลกดุนยาและอาคิเราะฮฺก็เท่านั้นเอง

ที่มา : The Circle